“Dan is het ook niet erg om vijf jaar langer door te mogen werken. Eerst zou het VUT worden op mijn 61ste., dat werd 63, toen werd de VUT afgeschaft en werd het AOW op mijn 65ste en uiteindelijk is dat 66 jaar geworden. Je hoort bij bedrijfsbezoeken wel eens dat werknemers het daar moeilijk mee hebben, maar ik heb altijd mijn motivatie in het werk voor de leden met enthousiasme vast kunnen houden.”
Mohikanen
Fons Metsaars heeft na de Ledenraad van 16 mei formeel afscheid genomen van de vele, vele KVGO-leden die hem persoonlijk kennen. “Ik ben op 1 oktober 1982 bij het KVGO gekomen, bij de afdeling prijsbelangen. Wij waren verantwoordelijk voor het witte schema, dat kennen de meesten wel, en de prijslijst handels- en familiedrukwerk die tegenwoordig niet meer mag. Daarvoor werkte ik ook in de grafische sector als calculator bij een drukkerij en een lithobedrijf in Oss.
In 1984 ben ik in de buitendienst gekomen. We waren toen met z’n zessen, later is dat vier geworden en bij de laatste reorganisatie in 2012 was ik de enige bedrijfsadviseur die nog bij het KVGO kon blijven werken. De laatste der Mohikanen dus.”
Meegaan met de tijd
“Het waren mooie tijden. Ik streefde er naar alle leden in mijn districten minstens ééns per jaar te bezoeken. Op het hoogtepunt waren dat er meer dan 600. We waren de eerstelijns adviseurs, de huisarts zeg maar, daar moest je een brede kennis voor hebben.
Ook begeleidden we de districten, inclusief de reizen die dat met zich mee bracht. Mis ik dat? Ja, maar het is ook een logische ontwikkeling. De leden hebben tegenwoordig zoveel mogelijkheden om te netwerken en bovendien zijn dan contacten met je klanten veel belangrijker dan met je collega’s. Het is gewoon een logische ontwikkeling geweest en je moet meegaan met je tijd.”
Niet achter geraniums
Metsaars blijft ook na zijn pensioen met de tijd meegaan, maar dan wel een tijd met een historisch perspectief. Hij werkt al enige tijd samen met zijn vrouw in de weekenden in het prachtige Sint-Catharinadal in Oosterhout waar hij, na twee overplaatsingen sinds 2008, weer terug is in zijn geliefde Brabant. Dat oude klooster en de 750 jaar bestaande Norbertinessenpriorij die er is gehuisvest heeft de laatste jaren een grote metamorfose ondergaan. Het complex omvat nu een grote wijngaard, een eigen ‘wijnfabriek’, een hotel met alle bijbehorende voorzieningen, een kruidentuin, een restaurant en de fraaie winkel waar Metsaars nu achter de toonbank staat.
“We draaien twee weken op zaterdag en dan één weekend niet. Daarnaast houd ik me ook bezig met de veiligheid van het hele complex. Ik heb daar kennis en ervaring in en die zet ik hier graag in. Na mijn pensionering ga ik er zeker meer tijd insteken. Het is een prachtige instelling met fantastische mensen. Het moet natuurlijk geen full time baan worden, we gaan er ook op uit, maar achter de geraniums zitten is niets voor mij. En van de gelegenheid maak ik graag gebruik de leden te bedanken voor de fijne samenwerking tijdens de vele mooie jaren die ik voor de vereniging heb mogen werken.”